sábado, 22 de novembro de 2014

"Brutos penhascos, rústicas montanhas" - Poema de Abade de Jazente


Brooklyn Museum, New York



Brutos penhascos, rústicas montanhas


Brutos penhascos, rústicas montanhas,
Medonhos bosques, hórrida maleza,
Que me vedes, coberto de tristeza,
Saudoso habitador destas campanhas.

Para me suavizar mágoas tamanhas,
Alteremos um pouco a Natureza;
Civilize meu mal vossa dureza,
Barbarizai-me vós estas entranhas.

Meu pranto vos comova algum afeto
De branda compaixão; pois da impiedade
Encontra sempre em vós um duro objeto.

Pode ser, que com esta variedade,
Seja mais agradável vosso aspeto,
Sinta eu menos cruel minha saudade.


In Poesias de Paulino Cabral de Vasconcelos, Abbade de Jazente (Vol. I), 1786



 Birmingham Museum of Ar.


"A felicidade é qualquer coisa que depende mais de nós mesmos do que das contingências e das eventualidades da vida."



Sem comentários: